Głębokie zrozumienie reguł rządzących procesami rekrutacyjnymi nie polega jedynie na prowadzeniu kandydatów przez te procesy i ich selekcji na podstawie porównania profilu do wymagań – te zadania wymagają podstawowego zrozumienia. Zrozumienie głębokie oznacza zdolność do analizowania i optymalizowania całego procesu w oparciu o różnorodne czynniki.

Oto dwa proste przykłady:

Przykład pierwszy – hiring manager odrzuca kandydatów.

Hiring manager regularnie odrzuca kandydatów, podając niezrozumiałe przyczyny.

Rekruter A machnie ręką i przejdzie do kolejnego kandydata, być może zrobi sobie przerwę na TikToka lub w inny sposób rozładuje negatywną emocję wywołaną decyzją hiring managera.

Rekruter B weźmie byka za rogi, przemyśli, jakie mogą być przyczyny odrzuceń, i przyciśnie hiring managera o szersze wyjaśnienie. Skoncentruje się na problemie, poświęci czas na analizę, wytęży swój umysł, aby rozwiązać problem odrzuceń.

Nie zawsze starania Rekrutera B przyniosą natychmiastowe efekty, ale fakt, że podjął próbę, świadczy o jego zrozumieniu potrzeby wykonania dodatkowej pracy i umiejętności jej wykonania. Choć to nierzadko trudne i wymagające wysiłku, podejmuje próbę głębszego zrozumienia procesu rekrutacyjnego. To głębsze zrozumienie procesu otworzy szansę, na jego optymalizację.

Przykład drugi – kiepski spływ kandydatów.

Spływ kandydatów z ogłoszeń jest niesatysfakcjonujący.

Rekruter A publikuje kolejne ogłoszenie, być może dodaje dodatkowe ogłoszenia w innych miejscach.

Rekruter B analizuje problem głębiej. Zastanawia się, czy warto przetestować inną treść ogłoszeń, kontaktuje się z portalami ogłoszeniowymi, by pozyskać dodatkowe informacje o liczbie wejść na ogłoszenia i liczbie kliknięć w “Aplikuj”, analizuje formularz aplikacyjny, sprawdzając, czy nie jest zbyt długi, oraz weryfikuje ofertę w kontekście aktualnych oczekiwań kandydatów.

Jak w poprzednim przykładzie, praca Rekrutera B nie musi przynieść spodziewanych efektów, ale nierzadko przyniesie oraz jest świadectwem jego profesjonalizmu i wdrażania działań w celu głębszego zrozumienia prowadzonych przez siebie procesów.

Choć takich przykładów można mnożyć w nieskończoność, to puenta jest już jasna. Praca rekrutera, jak każda inna, nie powinna polegać na bezrefleksyjnym przeskakiwaniu z zadania na zadanie, jakbyśmy scrollowali TikToka, lecz na skupieniu uwagi na wykonywanych czynnościach, obserwacji sygnałów wyłapywanych przez tę uwagę i ich analizie. W ten sposób tworzymy sobie możliwość optymalizacji procesów i wykonania pracy lepiej niż “średnia krajowa”, ponad którą powinniśmy się starać wybić, jeśli mamy takie ambicje.

Decyzja należy do nas – albo czas i uwaga, która uwalnia się między poszczególnymi czynnościami naszej codziennej pracy, zostanie przechwycona przez rozpraszacze (głównie social media), albo poświęcimy ją na pogłębioną analizę naszych zadań i procesów, za które odpowiadamy.

Wiemy, który wybór rozwija bardziej. Jest to wybór trudniejszy, ale bez tego trudu nie zmądrzejemy.