Zacznijmy od stwierdzenia, że wszystko, co mówimy i myślimy, wynika z tego, że od początku naszego życia w naszych mózgach nieustannie formułowane i przekształcane jest wyobrażenie świata i preferencje. W pewnym sensie, wszystko, co myślimy i wypowiadamy, jest wypadkową naszych niepowtarzalnych doświadczeń i genów. Wiem jednak, że myśl jest moja, bo pojawiła się w mojej głowie.

Co dzieje się jednak w sytuacji, gdy moje myśli, zdania i wypowiedzi formułowane są na bazie treści, które pierwotnie nie powstały w mojej głowie? Na przykład znajomy przekonał mnie do swojego zdania. Następnie to zdanie przedstawiam innej osobie, używając dokładnie tych samych słów, które użył znajomy. Skorzystałem z tych samych słów, ponieważ lepiej ująć tego nie potrafiłem. Zaadoptowałem czyjąś wypowiedź i traktuję ją już jak własną. Myśl jest już zatem moją myślą, ponieważ tak ją teraz traktuję. Nie szkodzi, że nie powstała w moim umyśle. Ja ją w swoim umyśle zaakceptowałem.

Ten proces wymiany i adaptacji myśli może być postrzegany jako nieustanna interakcja między indywidualnym i kolektywnym aspektem naszego intelektu. Każda nasza myśl, choć może wydawać się unikalna, jest częściowo ukształtowana przez doświadczenia, które dzielimy z innymi.

Przytoczę inny przykład. Gdzieś natknąłem się na argument przeciwko cenzurze, ukrytej pod pozorem walki z dezinformacją. Ten argument wydał mi się bardzo trafny i zapisałem go w notatniku. Następnie, wziąłem udział w dyskusji, gdzie tematem była właśnie walka z dezinformacją. W rozmowie przedstawiłem argument przeciwko cenzurze w identycznych słowach, jakie zapisane miałem w notatniku. Ktoś mógłby zadać pytanie: czy moja wypowiedź była naprawdę moja? Czy powinienem był dokonać choćby drobnych zmian w wypowiedzi, aby móc bronić się przed zarzutem, że kopiuje wypowiedzi innych? Czy moja wypowiedź traci na wartości z tego powodu, że nie została wymyślona przeze mnie?

Te rozważania prowadzą do głębszego pytania o naturę własności intelektualnej i autentyczności w epoce informacji. W jaki sposób możemy zdefiniować ‘własność’ myśli, gdy tak wiele z nich jest inspirowanych, adaptowanych lub nawet bezpośrednio zapożyczonych od innych? Czy myśl przestaje być moja, jeśli powstała na bazie informacji pozyskanej od innej osoby? Czy wypowiedź przestaje być moja, jeśli jej podobieństwo do innej wypowiedzi, którą się zainspirowałem, przekracza 90%? W epoce informacji traci na znaczeniu źródło informacji. Krytyczna jest wiarygodność informacji i jej przydatność w konkretnym kontekście.