Skoro zatem wciąż nie ma na rynku sensownych agentów, a od AGI dzielą nas – w mojej ocenie – co najmniej lata, rekruterzy w tej chwili nie mają się czego bać. Nie ma ryzyka, że w 2025, a nawet w 2026 systemy ATS zaczną zastępować rekruterów. Nie ma nawet ryzyka, że powstaną aplikacje, które samodzielnie, bez ludzkiego nadzoru, przejmą takie zadania, jak publikowanie ogłoszeń, selekcja kandydatów czy komunikacja z kandydatami. Owszem, powstają aplikacje, które wykonują te zadania, ale to po pierwsze projekty bardziej w fazie eksperymentów niż powszechne narzędzia, a także wszystkie te narzędzia wymagają ludzkiego nadzoru.

Reasumując, w najbliższych latach pozycja rekruterów jest niezagrożona. Owszem, AI będzie stopniowo automatyzować wybrane etapy rekrutacji, ale będzie to proces ewolucyjny, a nie rewolucyjny. Nie ma powodów do obaw przed nagłym załamaniem rynku pracy pod wpływem AI.

Głośne deklaracje o AGI, które jest tuż za rogiem, można traktować bardziej jako element marketingowej bańki niż rzeczywistość. Oczywiście, najbardziej zaawansowane zespoły badawcze mogą widzieć drogę do AGI, ale zanim zostanie ona pokonana, a technologia znajdzie szerokie zastosowanie, minie w mojej ocenie co najmniej 3-4 lata.

W pierwszej kolejności powinniśmy doczekać się wyspecjalizowanych agentów AI, którzy będą w stanie samodzielnie i skutecznie realizować konkretne zadania. W kontekście rekrutacji byłoby to np. przeprowadzanie wstępnej selekcji kandydatów w sposób trafny i efektywny, a zatem bez konieczności ludzkiego nazdoru. To jednak wciąż pieśń przyszłości, choć rzeczywiście coraz mniej dalekiej.